NomenZen, quod lingua Iaponica idem valet atque 'meditatio', praecipuam significat scholae sententiam. Omnibus sepositis, quantum fieri potest, scripturis et doctrinis, meditatio in eo sistit, ut mens, cogitationes omnino tollendo, attingat maximam luminis divini claritatem. Ad quem statum animi exsequendum plurimum valet exercitatio mentis atque exempla magistrorum, quorum est discipulos inducere in aptum mentis habitum.
Historia
Eisai, sapiens saeculi duodecimi vir, ex Sinarum finibus, primus scholam Zen in Iaponiam introduxit; post eum, saeculo tertio decimo, Soius Daisi alteram Zen formam importavit. In Iaponia, Zen maximum momentum habuit in arte hortorum colendorum, in arte picturae, et in conficiendis potionibus. Usus scholarum Zen multum fines Iaponiae hodie transeunt, ita ut non pauci homines, qui in Occidentis partibus degunt, iisdem principiis moveantur.
Zen prajñā vehementus dixit, ex experientia in adeptione humanitatis inventa. Zen ergo paene neglegit scientiam theoreticam pro realizatione? recta per meditationem et exercitatione dharmatica. Doctrina Zen comprehendunt varios philosophiae Mahāyānae fontes, litteris Prajñāpāramitā et doctrinis Yogācāra et scholarum Tathāgatagarbha non exclusis. Zen meditatione utitur et koan, aenigmatica sententia, ut adispiscatur lumen spiritualem et mentem claritatem. Verbum Zen etiam est in Sinis quam in lingua ipsa 'Tian', quam instar dicitur; utrumque ex littera Sinensi '禅' oritur.