Dipluren
In dit artikel wordt het onderwerp Dipluren vanuit een breed en gevarieerd perspectief behandeld. Dipluren is een onderwerp dat interesse en debat heeft gewekt in verschillende geledingen van de samenleving, waardoor tegenstrijdige meningen en uiteenlopende standpunten zijn voortgekomen. Door de geschiedenis heen heeft Dipluren een fundamentele rol gespeeld in de evolutie van verschillende aspecten van het dagelijks leven, evenals in de ontwikkeling van de cultuur en identiteit van verschillende gemeenschappen. Door middel van een gedetailleerde en diepgaande analyse zullen de meerdere randen die deel uitmaken van de complexiteit van Dipluren worden onderzocht, waarbij de impact, implicaties en mogelijke toekomstprojecties worden onderzocht.
| Dipluren | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| Campodea staphylinus, opname gemaakt in België. | |||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||
| |||||||||
| Orde | |||||||||
| Diplura Börner, 1904 | |||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||
Dipluren op  Wikispecies
| |||||||||
| |||||||||
Dipluren (Diplura) zijn een orde van zeer kleine bodembewonende zespotigen, behorende tot de aan insecten verwante klasse Entognatha.
Kenmerken
De wetenschappelijke naam di(plo-)ura betekent letterlijk 'dubbele staart': de meeste soorten hebben lange, draadachtige achterlijfsaanhangsels. Een aantal soorten heeft aangepaste aanhangsels die verhard zijn en een tangachtige vorm hebben, die enigszins doet denken aan oorwormen. De meeste soorten worden enkele millimeters lang, de grootste soorten kunnen enkele centimeters bereiken. De monddelen zijn net als bij andere verwante groepen in de kop gelegen. De dipluren kennen geen metamorfose. Ze zijn blind en hebben een langwerpige lichaamsbouw, met een grote opvallende kop met bijtende monddelen.
Leefwijze
Veel soorten leven van bodemmateriaal of schimmels, andere zijn carnivoor en jagen op levende prooien.
Voortplanting
De voortplanting is net zo primitief als de lichaamsbouw; als een mannetje een vrouwtje waarneemt zet hij druppeltjes sperma af op kleine steeltjes, maar hij doet geen enkele moeite om haar te bewegen deze op te nemen. De vrouwtjes van sommige soorten kennen wel een vorm van broedzorg; ze krullen het lichaam rond de eitjes en bewaken deze tot ze uitkomen.
Bronnen
|