Pharnaces II
In dit artikel zullen we ons verdiepen in de fascinerende wereld van Pharnaces II, waarbij we de verschillende facetten ervan, de evolutie ervan in de loop van de tijd en de impact ervan op de hedendaagse samenleving onderzoeken. Vanaf het begin tot aan de meest recente toepassingen heeft Pharnaces II een onuitwisbare stempel gedrukt op uiteenlopende terreinen als wetenschap, cultuur, technologie en politiek. In de volgende regels zullen we de meest relevante aspecten ervan diepgaand analyseren, de mysteries ervan ontrafelen en de relevantie ervan vandaag ontdekken. Maak je klaar om jezelf onder te dompelen in een spannende reis door Pharnaces II, een onderwerp dat niemand onverschillig zal laten.
| Pharnaces II | ||
|---|---|---|
| ? – 47 v.Chr. | ||
| ||
| Koning van Pontus (alleen Bosporuskoninkrijk) | ||
| Periode | 63 – 47 | |
| Voorganger | Mithridates VI | |
| Opvolger | Darius van Pontus (onder Romeins gezag) | |
| Vader | Mithridates VI | |
Pharnaces II (Grieks: Φαρνάκης) (?-47 v.Chr.) was koning van het Bosporuskoninkrijk van 63–47 v.Chr. en de zoon van Mithridates VI van Pontus.
Dankzij de campagnes van zijn vader tegen de Romeinen had Pharnaces veel kennis van het Romeins leger. Nadat Mithridates door Pompeius was verslagen ging Pharnaces met de Romeinen een bondgenootschap aan. Tijdens de burgeroorlog tussen Pompeius en Julius Caesar verbrak Pharnaces het verbond. Caesar trok tegen Pharnaces op en versloeg hem in 47 v.Chr. in de Slag bij Zela.
De gehele slag duurde vijf dagen en volgens Plutarchus deed Caesar in een brief aan zijn vriend Amantius hiervan verslag met de woorden: "Veni, vidi, vici" (Ik kwam, ik zag, ik overwon).
Bronnen
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Pharnaces II of Pontus op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- ↑ Plutarchus (vert. B.H. Steringa Kuyper) Caesar (1898) S.L. Van Looy. / H. Gerlings, Amsterdam 50.2; Cf. Suetonius, Divus Iulius 37.