W tym artykule temat Étienne-Jules Marey zostanie omówiony z różnych punktów widzenia i perspektyw, aby zaoferować czytelnikowi jego pełną i szczegółową wizję. Zbadane zostaną różne aspekty związane ze Étienne-Jules Marey, przeanalizowane zostaną jego implikacje w różnych kontekstach oraz zaprezentowane zostaną różne opinie i punkty widzenia. Od jego pojawienia się do wpływu na obecne społeczeństwo, ten artykuł ma na celu pogłębienie zrozumienia Étienne-Jules Marey i zaoferowanie czytelnikowi szerokiego i obiektywnego przeglądu tego tematu.
Étienne-Jules Marey (ur. 5 marca 1830 w Beaune, zm. 15 maja 1904 w Paryżu) – francuski naukowiec, fizjolog, fotograf (pionier chronofotografii). Zajmował się badaniem krążenia krwi i oddychania. Wynalazł szereg urządzeń pomiarowych, w tym sfigmograf.
Od 1849 studiował w Paryżu medycynę, a po zakończeniu nauki wybrał drogę naukowca, a nie lekarza praktyka. Około 1860 roku opracował sfigmograf, który tworzył graficzny zapis ludzkiego tętna. Zainteresowany problemem ruchu, zajął się udoskonalaniem techniki jego zapisu, opracowanej przez Eadwearda Muybridge'a i opublikowanej w 1887 roku w 11-tomowym dziele Animal locomotion. Po spotkaniu z Muybridge'em, na przełomie lat 1881 i 1882 Marey skonstruował swój pierwszy tzw. fotorewolwer (fusil photographique), wykonującą na szklanym dysku dwanaście zdjęć na sekundę. W lecie 1882 ze swoimi eksperymentami przeniósł się do Station Physiologique – laboratorium w Lasku Bulońskim – i rozwijał swoje badania nad chronofotografią. Na jednej płycie w stałych odstępach czasu rejestrował ruch jakiegoś obiektu. Stosowana przez niego metoda była zatem inna od tej przyjętej przez Muybridge'a – zamiast rejestracji każdej sekwencji ruchu osobnym aparatem na oddzielnej kliszy, Marey wszystkie ujęcia zapisywał na jednej. Początkowo fotografował ubranego na biało żołnierza na czarnym tle, wykonującego ćwiczenia gimnastyczne, a potem także różne rodzaje ruchu innych ludzi oraz zwierząt i przedmiotów. W 1888 szklaną płytę zastąpił papierowym negatywem. Jego prace, z których część była wprowadzana w ruch za pomocą zoetropu, były prezentowane w 1889 w Paryżu na wystawie światowej. Jakkolwiek sam Marey nie był zainteresowany tworzeniem iluzji ruchu, jego prace wywarły wpływ na działalność Thomasa Edisona czy braci Lumière. Badania Mareya wzbudziły zainteresowanie także wśród artystów, zwłaszcza kubistów i futurystów. Marcel Duchamp zainspirował się nimi tworząc swój obraz Akt schodzący po schodach nr 2 (1912).
W 1894 stworzył w Lasku Bulońskim niemy film Falling Cat.
Członek Collège de France, Francuskiej Akademii Nauk i Société française de photographie. Autor ponad trzystu artykułów i siedmiu książek.