W dzisiejszym świecie Alexander De Croo zyskał niezaprzeczalne znaczenie w różnych obszarach. Zarówno na poziomie osobistym, jak i zawodowym, Alexander De Croo przyciągnął uwagę milionów ludzi ze względu na swój wpływ i znaczenie we współczesnym społeczeństwie. W tym artykule dokładnie przeanalizujemy wszystko, co jest związane z Alexander De Croo, od jego historii i ewolucji po dzisiejszy wpływ. W następnych kilku wierszach odkryjemy wiele aspektów i aspektów, które sprawiają, że Alexander De Croo jest tematem szerokiego zainteresowania, a także jego znaczenie w kontekście globalnym.
Data i miejsce urodzenia |
3 listopada 1975 |
---|---|
Premier Belgii | |
Okres |
od 1 października 2020 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Przewodniczący Open VLD | |
Okres |
od 2009 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Alexander De Croo (ur. 3 listopada 1975 w Vilvoorde) – belgijski i flamandzki polityk i przedsiębiorca, od 2009 do 2012 przewodniczący partii Flamandzcy Liberałowie i Demokraci (Open VLD), w latach 2012–2020 wicepremier i minister, a od 2020 premier Belgii.
Pochodzi z rodziny o tradycjach politycznych. Jego ojciec, Herman De Croo, był ministrem i przewodniczącym Izby Reprezentantów.
W 1998 ukończył studia z zakresu zarządzania na Vrije Universiteit Brussel. Kształcił się następnie na Northwestern University w Chicago, odbył podyplomowe studia MBA w Kellogg School of Management. Od 1999 pracował jako menedżer projektów w międzynarodowej grupie doradczej Boston Consulting Group. W 2006 założył własną firmę pod nazwą Darts-ip, specjalizującą się w sprawach własności intelektualnej.
W czerwcu 2009 wystartował bez powodzenia w wyborach europejskich z 10. pozycji Flamandzkich Liberałów i Demokratów, uzyskując czwarty rezultat wśród 13 kandydatów. W październiku tego samego roku ogłosił swój start na stanowisko przewodniczącego tej partii. W grudniu 2009 w drugiej turze partyjnych wyborów zdobył blisko 55% głosów, pokonując Marina Keulena. Został tym samym przewodniczącym Open VLD, nie pełniąc nigdy wcześniej żadnych funkcji publicznych czy partyjnych.
W 2010 został wybrany do federalnego Senatu. Partią kierował do 2012. W październiku tego samego roku został wicepremierem i ministrem ds. emerytur w rządzie federalnym. W 2014 wybrano go do belgijskiej Izby Reprezentantów. Pozostał w rządzie, na czele którego stanął Charles Michel, obejmując urzędy wicepremiera oraz ministra rozwoju, agendy cyfrowej, telekomunikacji i poczty. W grudniu 2018 w trakcie rekonstrukcji gabinetu został wicepremierem oraz ministrem rozwoju i finansów. W 2019 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję do niższej izby belgijskiego parlamentu. Pozostał na dotychczasowych funkcjach rządowych, gdy w październiku tegoż roku na czele przejściowego gabinetu stanęła Sophie Wilmès.
Ponownie mianowany na te stanowiska w marcu 2020, gdy Sophie Wilmès utworzyła swój drugi rząd. Gabinet ten w założeniu był rządem przejściowym, powołano go w okresie pandemii COVID-19 po wielu miesiącach od wyborów federalnych z maja 2019. Kontynuowano następnie rozmowy koalicyjne, na mocy których zawiązano porozumienie o utworzeniu rządu większościowego. Przystąpiły do niego obie partie liberalne (Open VLD i Ruch Reformatorski), obie partie socjalistyczne (flamandzka i walońska), obie partie ekologiczne (Groen i Ecolo) oraz flamandzcy chadecy. Na czele gabinetu stanął Alexander De Croo, który funkcję premiera objął 1 października 2020. Tego samego dnia zaprzysiężono pozostałych członków gabinetu.