W dzisiejszym świecie Armia Polowa „Bernolak” stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Armia Polowa „Bernolak” przykuwa uwagę i wyobraźnię ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Wiedza o Armia Polowa „Bernolak” jest kluczowa dla zrozumienia otaczającego nas świata i sił, które go kształtują. W tym artykule zbadamy różne aspekty Armia Polowa „Bernolak”, od jego powstania po dzisiejsze wpływy, zapewniając pełny i szczegółowy przegląd, który pozwoli czytelnikowi lepiej zrozumieć ten fascynujący temat.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Działania zbrojne | |
agresja na Polskę | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych |
lądowe |
Rodzaj wojsk |
piechota |
Skład |
1. Dywizja Piechoty „Jánošík” |
Armia Polowa Bernolák (słow. Slovenská Poľná Armáda, kryp. „Bernolák”) – słowacki związek operacyjny, w 1939 roku razem z III Rzeszą brał udział w agresji na Polskę.
30 sierpnia 1939, przed inwazją na Polskę, zmobilizowano w Republice Słowackiej 51 306 mężczyzn. Dowództwo armii słowackiej mieściło się w czasie kampanii wrześniowej w miejscowości Nowa Wieś Spiska. Słowacki sektor znajdował się w składzie niemieckiej Grupy Armii „Południe” przydzielony do 14. Armii pod dowództwem gen. płk. Wilhelma Lista. Do zadań wyznaczonych dla słowackiej Armii Polowej należało zabezpieczenie wschodniego skrzydła 14. Armii oraz zapobieżenie przedostawaniu się Polaków na teren Słowacji. Politycznie agresja została uzasadniona zajęciem przez Polskę w latach 1918 i 1938 części Spisza i Orawy, a także popieraniem przez część polskich polityków aneksji Słowacji przez Węgry.
1 września 1939 roku armia wzięła udział w ataku na Polskę. 1. Dywizja zajęła Jaworzynę i Niedzicę i posunęła się w ciągu kilku dni o 30 km, dochodząc do Ochotnicy. 9 września 1939 dywizja ta powróciła na Słowację. 2. Dywizja w składzie XVIII Korpusu Armijnego gen. piech. Eugena Beyera zajęła pozycje na linii Jasło - Krosno - Sanok, mając styczność bojową z jednostkami polskimi (11. KDP). 2 września 4 wozy pancerne dotarły do Tylicza, gdzie napotkały silny opór i musiały ustąpić. 5 września dowództwo słowackie wydało rozkaz utworzenia grupy szybkiej (tzw. Rychlá skupina) pod kryptonimem „Kalinčiak”, jej dowództwo objął ppłk Ján Imro. Jednostka ta przekroczyła granicę z Polską, ale nie brała udziału w walkach. 12 września jednostki te zajęły Sanok oraz okolice.
W czasie trwania kampanii piechota słowacka zajęła pozycje, od zachodu na linii Kamienica – Zbludza – Zalesie, Jaworki – Biała Woda oraz Krynica-Zdrój – Tylicz, bez znaczącego oporu ze strony polskiej. 16 września jednostki piechoty użyte zostały następnie do umocnienia wcześniejszych pozycji na linii między miejscowościami Liszna, Jabłonki, Baligród, Sanok, Krosno i Dukla. Cała słowacka dywizja powróciła na Słowację 1 października 1939 po wygaśnięciu walk na tym odcinku frontu.
W czasie całej agresji na Polskę armia słowacka straciła w Polsce 18 żołnierzy, 46 zostało rannych, a 11 uznano za zaginionych.
Po zakończeniu agresji na Polskę Hitler wysłał list gratulacyjny na ręce prezydenta Słowacji oraz odznaczył Żelaznymi Krzyżami trzech wysokich funkcjonariuszy państwa słowackiego, w tym gen. Ferdinanda Čatloša.
W dniu 23 sierpnia 1939 roku dowództwo nad armią słowacka przejął niemiecki Sztab Generalny.
Armia słowacka jako całość najwyższy stan osobowy osiągnęła 20 września 1939, kiedy to liczyła 148 113 osób (powołanych zostało ponad 160 tys. ludzi). W późniejszym okresie II wojny światowej nigdy już takiego stanu nie osiągnęła.