W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Bonitacja (gleboznawstwo), badając jego różne aspekty i cechy, które czynią go tak istotnym w dzisiejszym społeczeństwie. Od jego powstania po dzisiejszy wpływ, zagłębimy się w jego historię, ewolucję i znaczenie we współczesnym kontekście. Dzięki szczegółowej analizie odkryjemy, jak Bonitacja (gleboznawstwo) wpłynął na różne aspekty życia codziennego, a także bardziej szczegółowe obszary, takie jak kultura, ekonomia czy polityka. Dzięki szerokiemu i różnorodnemu podejściu staramy się rzucić światło na ten bardzo istotny temat, aby lepiej zrozumieć otaczający nas świat.
Ten artykuł od 2012-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
|
Ten artykuł należy dopracować: przedstawiono sytuację tylko z polskiej perspektywy – artykuł powinien być przekrojowy. Pomóż go poprawić. Na stronie dyskusji mogą znajdywać się pomocne komentarze. |
Bonitacja (z łac. bonus – dobry) – w gleboznawstwie, ocena jakości gleby pod względem wartości użytkowej, uwzględniająca żyzność gleby, stosunki wodne w glebie, stopień kultury gleby i trudność uprawy w powiązaniu z agroklimatem, rzeźbą terenu oraz niektórymi elementami stosunków gospodarczych. W zależności od przyjętej bonitacji wartość tę wyraża się w klasach lub punktach. Przeprowadza się ją w celu zakładania jednolitej ewidencji gruntów, będącej podstawą określenia wymiaru podatku gruntowego, scalania gruntów oraz racjonalnego ich wykorzystania na cele nierolnicze.
Uwzględnia się następujące kryteria:
W oparciu o te kryteria gleby zalicza się do odpowiednich klas bonitacyjnych. Uzupełniającymi czynnikami bonitacji są właściwości otoczenia profilu glebowego i warunki uprawy. W polskim systemie bonitacji gleby wyróżnia się 9 klas gleb gruntów ornych: I, II, IIIa, IIIb, IVa, IVb, V, VI, VIZ i 6 klas gleb użytków zielonych: I, II, III, IV, V, VI. W skali kraju gleby orne bardzo dobre i dobre (I–II) zajmują powierzchnię 3,7%, gleby IIIa i IIIb – 18,0%, gleby średniej jakości (IVa i IVb) – 35,2% oraz gleby słabe i bardzo słabe (V i VI) – 37,3% ogólnej powierzchni gruntów ornych. Gleby górskie zajmują 5%. W ogólnej powierzchni użytków zielonych kraju klasy najsłabsze (V i VI) stanowią aż 42,6%.