W dzisiejszym świecie Carlo Azeglio Ciampi to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje dzisiejsze znaczenie, wpływ na społeczeństwo czy znaczenie historyczne, Carlo Azeglio Ciampi zdołał ustawić się jako temat ogólnego zainteresowania w sferze społecznej, kulturalnej, politycznej i gospodarczej. Na przestrzeni lat Carlo Azeglio Ciampi był przedmiotem licznych badań, debat i kontrowersji, prowadzących do lepszego zrozumienia i analizy różnych jego wymiarów. W tym artykule dokładnie zbadamy zjawisko Carlo Azeglio Ciampi i jego konsekwencje w naszym codziennym życiu, aby rzucić światło na temat, który nadal budzi duże zainteresowanie i ciekawość w dzisiejszym społeczeństwie.
Carlo Azeglio Ciampi (1999) | |
Data i miejsce urodzenia |
9 grudnia 1920 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 września 2016 |
Prezydent Republiki Włoskiej | |
Okres |
od 18 maja 1999 |
Poprzednik | |
Następca | |
Premier Włoch | |
Okres |
od 28 kwietnia 1993 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Carlo Azeglio Ciampi (ur. 9 grudnia 1920 w Livorno, zm. 16 września 2016 w Rzymie) – włoski bankowiec i polityk. W latach 1979–1993 prezes Banku Włoch, w latach 1993–1994 premier, od 1996 do 1999 minister odpowiadający za sprawy skarbu, budżetu i planowania gospodarczego, w latach 1999–2006 prezydent Republiki Włoskiej.
W 1941 uzyskał dyplom z literatury w Scuola Normale di Pisa, następnie w 1946 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Pizie. W tym samym roku zaczął pracować w Banku Włoch, z którym zawodowo był związany przez 47 lat. W 1960 wszedł w skład administracji centralnej, w 1970 objął stanowisko dyrektora ds. administracji. W 1973 został sekretarzem generalnym, a w 1976 wicedyrektorem włoskiego banku centralnego. W 1978 powołano go na stanowisko dyrektora Banku Włoch. Rok później został gubernatorem banku i prezesem włoskiego urzędu Ufficio Italiano Cambi, które to funkcje pełnił nieprzerwanie do 1993.
W kwietniu tego samego roku został premierem włoskiego rządu. Gabinet ten miał charakter techniczny, a jego urzędowanie przypadło na czas ujawniania szeregu afer korupcyjnych (tzw. Tangentopoli) i upadku dotychczasowych ugrupowań. Zaplecze rządu stanowiły partie chadeków, socjalistów, socjaldemokratów i liberałów. W tym samym rządzie pełnił obowiązki ministra turystyki. Z urzędu premiera ustąpił w maju 1994 po wygranych przez koalicję Silvia Berlusconiego wyborach parlamentarnych.
W maju 1996 został powołany na stanowiska ministra skarbu oraz ministra budżetu i planowania gospodarczego w rządzie Romana Prodiego, z których następnie powstał jeden resort. Pozostał na funkcji ministra również w utworzonym przez centrolewicę w październiku 1998 gabinecie Massima D’Alemy.
18 maja 1999 po wyborze dokonanym przez włoski parlament rozpoczął urzędowanie jako dziesiąty w historii prezydent Włoch. W 2000 (przy wsparciu papieża Jana Pawła II) ułaskawił Mehmeta Aliego Ağcę. 10 lutego 2006 oficjalnie otworzył Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Turynie. 15 maja tego samego roku jako były prezydent Włoch został dożywotnim członkiem Senatu, w którym zasiadał do czasu swojej śmierci.
19 września 2016 został pochowany w swoim rodzinnym mieście.
Wyróżniony doktoratami honoris causa różnych uczelni, m.in. University of Oxford (2005). W tym samym roku otrzymał Nagrodę Karola Wielkiego.