Filip (diakon)
W tym artykule omówimy wszystkie aspekty związane z Filip (diakon). Od swego powstania po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, poprzez zastosowanie w różnych obszarach, Filip (diakon) stał się w ostatnich latach tematem rosnącego zainteresowania. Poprzez szczegółową i rygorystyczną analizę zbadamy jego ewolucję w czasie, a także jego dzisiejsze znaczenie. Dodatkowo odniesiemy się do opinii ekspertów w danej dziedzinie, którzy przedstawią swoje perspektywy i refleksje na temat Filip (diakon). Porównując różne punkty widzenia i oceniając dowody empiryczne, ten artykuł ma na celu przedstawienie wszechstronnego i pełnego obrazu Filip (diakon).
 Wizerunek Św. Filipa Ewangelisty | |
| Czczony przez | |
|---|---|
| Wspomnienie |
6 czerwca |
Filip – postać Nowego Testamentu, święty Kościoła katolickiego nazywany ewangelistą.
Życiorys
Przypuszczalnie był Żydem mówiącym po grecku, a źródłem informacji o tej postaci w głównej mierze jest Pismo Święte. Żył w I wieku. Został wybrany do obsługiwania stołów przy których zasiadali apostołowie Jezusa Chrystusa obok Szczepana, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja prozelity (Dz 6, 1-5 BT). Zgodnie z tradycją dało to początek diakonatowi (Dz 6, 6 BT). Następną informację o Filipie znajdujemy przy opisie jego działalności w Samarii, gdzie udał się po śmierci św. Szczepana. Głosił Ewangelię i ochrzcił Szymona Maga (Dz 8, 5-13 BT), a później w drodze powrotnej do Jerozolimy nawrócił dworzanina etiopskiej królowej (Dz 8, 25-39 BT). Dzielił się wiarą głosząc Słowo Boże początkowo w Aszdod, a wędrując od miasta do miasta dotarł do Cezarei (Dz 8, 40 BT) gdzie jak twierdzi św. Hieronim osiadł. Miał cztery córki mające dar proroctwa (Dz 21, 9 BT). Jest nazywany ewangelistą (Dz 21, 8 BT). Klemens Aleksandryjski upatruje w Filipie adresata słów Pańskich (Mt 8, 21-22 BT; Łk 9, 59-60 BT):
Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże!
Jego wspomnienie zgodnie z wpisem w Martyrologium Romanum obchodzone jest w Kościele katolickim 6 czerwca.
Zobacz też
Bibliografia
- Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 2: D-G. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 309/310. ISBN 83-7097-374-4.