W tym artykule zbadamy fascynujący świat Janusz Józefowicz, temat, który przez lata przykuwał uwagę wielu osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, jego dzisiejsze znaczenie, czy po prostu ze względu na swoją historię i ewolucję, Janusz Józefowicz stanowi punkt zainteresowania różnych sektorów populacji. Na tych stronach będziemy analizować różne aspekty związane z Janusz Józefowicz, od jego wpływu na gospodarkę po implikacje kulturowe. Dodatkowo zbadamy jego wpływ na współczesny świat i to, jak na przestrzeni lat ukształtowało nasze postrzeganie Janusz Józefowicz. Przygotuj się na zanurzenie się w świecie odkryć i nauki!
Tańca uczył się w Szkole Wokalno-Tanecznej w Koszęcinie i w Pradze, pod kierunkiem Franka Towena. Grał w przedstawieniu Malczewski w Teatrze Wizji i Ruchu. Za rolę Marco w spektaklu dyplomowym Widok z mostu Artura Millera otrzymał nagrodę dla najbardziej utalentowanego studenta na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Jego spektakl dyplomowy PWST/1984 pt. Złe zachowanie (reż. Andrzej Strzelecki) okazał się wydarzeniem artystycznym roku i był wystawiany w warszawskim teatrze „Ateneum”, a od 1987 – w teatrze „Rampa”, którego Józefowicz został głównym choreografem. Przedstawienie prezentowano prawie w całej Europie i zdobyło szereg liczących się nagród.
W lipcu 1990 otrzymał od rządu amerykańskiego stypendium na sześciotygodniowy staż dla choreografów z całego świata. Tam pracował z grupą amerykańskich tancerzy nad etiudą własnego pomysłu. Przez rok prowadził również zajęcia choreograficzne w Berlinie Zachodnim – wykładał na Kunst–Forum. Przez dwa lata organizował tzw. Mode-Theater, czyli imprezy w kilku miastach niemieckich, w których uczestniczyli awangardowi plastycy, a także polscy tancerze i aktorzy.
Kariera
W latach 1999/2000 był pedagogiem w warszawskiej Akademii Teatralnej. Od listopada 1992 jest dyrektorem artystycznym teatru „Studio Buffo”. Stworzył w nim studio artystyczne „Metro”, w którym dzieci i młodzież mają możliwości uczenia się m.in. tańca klasycznego, współczesnego, śpiewu, stepu czy akrobatyki. W tym czasie zaczął realizować plany przygotowania polskiego musicalu o ludziach jego pokolenia. Temat taki znalazł w sztuce autorstwa Agaty i Maryny Miklaszewskich pt. Metro. Skomponowanie muzyki powierzył Januszowi Stokłosie. Przez rok szukał wykonawców, przesłuchania odbywały się w całej Polsce i sąsiednich państwach. Wykształcił od podstaw zespół musicalu, w którym śpiewali m.in.: Katarzyna Groniec, Barbara Melzer, Beata Wyrąbkiewicz, Anna Mamczur, Edyta Górniak, Robert Janowski, Michał Milowicz, Dariusz Kordek, Mariusz Czajka, Olaf Lubaszenko i Bogusław Linda. Premiera musicalu odbyła się 30 stycznia 1991 w warszawskim Teatrze Dramatycznym, a 16 kwietnia 1992 zagrano go po raz pierwszy w „Minskoff Theatre” na Broadwayu. Za muzykę i libretto twórcy musicalu byli nominowani do broadwayowskiej Tony Award w kategorii najlepsza partytura teatralna w sezonie 1991/1992. 22 października 1999 odbyła się premiera musicalu w Moskwie, później grano go także w Petersburgu. W 2001 za Metro otrzymał Złotą Maskę (najważniejszą nagrodę kulturalną w Rosji) dla najlepszego reżysera w sezonie 1999/2000 we wszystkich rodzajach sztuki teatralnej (dramat, balet, opera, operetka, musical).
Oprócz Metra, wyreżyserował i stworzył choreografie do wielu spektakli, w tym m.in. do polskich inscenizacji musicali Piotruś Pan, Romeo i Julia, a także do komedii muzycznej Panna Tutli Putli na podstawie dramatu Witkacego, sztuk Halka, Krakowiacy i górale, Zemsta nietoperza oraz do opery Rogera Watersa Ça Ira (premiera: 25 sierpnia 2006). Ma na swoim koncie także przygotowanie choreografii oraz reżyserie musicali Prorok (premiera w Petersburgu) i Czarownice z Eastwick (Moskwa). 31 grudnia 2011 w warszawskiej Hali Torwar odbyła się premiera stworzonego przez niego, pierwszego na świecie musicalu realizowanego w technologii 3D live Polita. Spektakl doczekał się także rosyjskiej wersji, której premiera miała miejsce 18 grudnia 2013 w Petersburgu. Jak stwierdziła redakcja „Die Welt”, rewolucyjny projekt Józefowicza, zrealizowany wraz ze studiem Platige Image, jest „początkiem nowej ery światowego musicalu”. Kolejne realizacje w tej technologii to: Pola Negri (Moskwa, Petersburg, Stuttgart), Julietta&Romeo (Petersburg), Piotruś Pan (TM Gdynia).
W 2006 był jurorem w programie PolsatuShow!Time. Od września do listopada 2007 wraz z Nataszą Urbańską prowadzili autorski program taneczno-muzyczny Przebojowa noc emitowany na TVP1. Program został zrealizowany na podstawie serii widowisk artystycznych tzw. Wieczorów w Buffo wystawianych w „Studio Buffo”. Również w 2007 stworzyli dla TVP1 kolejny, wspólny projekt, Złota sobota. W 2009 opracował prezentację sceniczną występu Piotra Jełfimaua, reprezentanta Białorusi w 54. Konkursie Piosenki Eurowizji w Moskwie. Piosenkarzowi początkowo nie spodobały się pomysły polskiego reżysera, dlatego zrezygnował z jego usług, ale kilka dni później ogłoszono wznowienie współpracy. Od września do listopada 2011 był jurorem w 13. edycji programu TVNTaniec z gwiazdami.
Dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa z Danutą ma dwoje dzieci, Kamilę (ur. 1983) i Jakuba (ur. 9 marca 1993). 16 sierpnia 2008 poślubił wieloletnią partnerkę, Nataszę Urbańską, z którą ma córkę Kalinę (ur. 2008).
Złota Maska dla najlepszego reżysera w sezonie 1999/2000 we wszystkich rodzajach sztuki teatralnej (dramat, balet, opera, operetka, musical) – najważniejsza nagroda kulturalna w Rosji.