W dzisiejszym świecie Jean Baptiste Carnoy stał się tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum osób. Znaczenie Jean Baptiste Carnoy polega na jego bezpośrednim wpływie na codzienne życie ludzi, a także na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od czasu pojawienia się Jean Baptiste Carnoy wywołał wielką debatę i był przedmiotem licznych studiów i badań, które miały na celu zrozumienie jego istoty i jego wpływu w różnych kontekstach. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie i wagę Jean Baptiste Carnoy, a także jego dzisiejsze implikacje.
Data i miejsce urodzenia |
11 stycznia 1836 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
6 września 1899 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
1861 |
Jean Baptiste Carnoy (ur. 11 stycznia 1836 w Rumillies , Belgia, zm. 6 września 1899 w Schuls, Szwajcaria) – belgijski duchowny rzymskokatolicki, eklezjastyk, biolog, nauczyciel akademicki, naukowiec, pionier biologii komórki, założyciel międzynarodowego czasopisma La Cellule, odkrywca grzyba Mucor romanus.
Ukończył Collège de Tournai (zob. miejscowość Tournai), zostając księdzem w 1861 roku. Botanikę studiował na Uniwersytecie w Louvain (zob. Katolicki Uniwersytet w Lowanium). W 1865 roku uzyskał stopień doktora nauk przyrodniczych.
Po uzyskaniu stypendium rządowego wyjechał na Uniwersytet w Bonn oraz do Lipska, Berlina i Wiednia. W Jenie poznał Carla Zeissa (zob. historia Carl Zeiss AG) i zainteresował się technikami optycznymi. Mikroskopy optyczne z powodzeniem stosował w całym okresie pracy zawodowej.
Po powrocie do Belgii posługiwał jako ksiądz, a równocześnie kontynuował badania naukowe. W 1876 roku został powołany do Uniwersytetu w Louvain, gdzie wykładał nauki przyrodnicze (m.in. botanika i mikroskopia optyczna). W czasie zajęć dydaktycznych i kontynuowanych badań preferował eksperyment. Zorganizował pierwszy kurs nauczania cytologii. Jednym z jego uczniów był belgijski anatom Arthur van Gehuchten (1861–1914), znany głównie ze swojego wkładu w teorię neuronów.
W 1890 roku utworzył w Leuven przy Vaartstraat uniwersytecki „Instytut Carnoy” (przetrwała fasada budynku z napisem „Institut Carnoy” w portalu).
Opisy technik badawczych i wyniki badań Carnoya były, od czasu ich publikacji, wielokrotnie cytowane, np. w pracach
Jego nazwisko pojawia się do dzisiaj, najczęściej w opisach technik utrwalania preparatów (stosowane są „roztwory Carnoya ”).