Jure Franko
W tym artykule zbadamy wpływ Jure Franko na dzisiejsze społeczeństwo. Od dziesięcioleci Jure Franko cieszy się dużym zainteresowaniem badaczy, naukowców i ekspertów w tej dziedzinie. Z biegiem czasu Jure Franko odegrał zasadniczą rolę w różnych aspektach życia codziennego, wpływając na politykę, ekonomię, kulturę i technologię. Poprzez głęboką i szczegółową analizę sprawdzimy, jak Jure Franko ukształtował i zmienił sposób, w jaki myślimy, działamy i żyjemy. Dodatkowo zbadamy przyszłe implikacje Jure Franko w stale zmieniającym się i ewoluującym świecie.
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Klub |
SK Nova Gorica | |||||||||
| Pierwsze punkty w PŚ |
1.03 1980, Mont-Sainte-Anne | |||||||||
| Pierwsze podium w PŚ |
10.12 1983, Val d’Isère | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Jure Franko (ur. 28 marca 1962 w Novej Goricy) – słoweński narciarz alpejski reprezentujący Jugosławię, srebrny medalista olimpijski.
Kariera
Największy sukces w karierze Jure Franko osiągnął w 1984 roku, kiedy podczas igrzysk olimpijskich w Sarajewie wywalczył srebrny medal w slalomie gigancie. W zawodach rozdzielił na podium Szwajcara Maxa Julena oraz Andreasa Wenzela z Liechtensteinu. Po pierwszym przejeździe zajmował czwarte miejsce, tracąc do prowadzącego Julena 0,61 sekundy. W drugim przejeździe uzyskał jednak najlepszy wynik, co pozwoliło przesunąć się na drugie miejsce, o 0,23 sekundy za Szwajcarem. Był to pierwszy w historii medal zimowych igrzysk olimpijskich wywalczony przez sportowca z Jugosławii. Był to także jedyny medal wywalczony przez Franko na międzynarodowej imprezie tej rangi. Na tych samych igrzyskach wystartował także w slalomie, jednak nie zdołał ukończyć rywalizacji. Na rozgrywanych cztery lata wcześniej igrzyskach w Lake Placid był dwunasty w gigancie. W tej samej konkurencji był też między innymi jedenasty na mistrzostwach świata w Bormio w 1985 roku.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował w sezonie 1979/1980. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 1 marca 1980 roku w Mont-Sainte-Anne, zajmując szóste miejsce w gigancie. Po raz pierwszy na podium zawodów tego cyklu stanął 10 grudnia 1983 roku w Val d’Isère, zajmując trzecie miejsce w supergigancie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Austriak Hans Enn oraz Pirmin Zurbriggen ze Szwajcarii. W kolejnych startach na podium stanął jeszcze dwukrotnie: 12 grudnia 1983 roku w Les Diablerets był trzeci w gigancie, a 20 marca 1984 roku w Oppdal ponownie był trzeci w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1983/1984, kiedy to zajął 19. miejsce w klasyfikacji generalnej, a w klasyfikacji giganta był piąty. W klasyfikacji giganta był również ósmy w sezonie 1982/1983. W 1985 roku zakończył karierę.
W latach 1973–1976 zwyciężał w zawodach Trofeo Topolino, w których startują dzieci poniżej 16 roku życia. Ponadto na mistrzostwach Europy w Madonna di Campiglio zdobył srebrny medal w slalomie oraz brązowy w slalomie gigancie. W 1984 roku został wybrany sportowcem roku w Jugosławii.
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie 
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 12. | 19 lutego | 1980 |  Lake Placid
|
Gigant | 2:40,74 min | +3,89 s |  Ingemar Stenmark
|
2.
|
14 lutego | 1984 |  Sarajewo
|
Gigant | 2:41,18 min | +0,23 s |  Max Julen
|
| DNF | 19 lutego | 1984 | Sarajewo
|
Slalom | 1:39,41 min | - | Phil Mahre
|
Mistrzostwa świata
| Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 12. | 19 lutego | 1980 | Lake Placid
|
Gigant | 2:40,74 min | +3,89 s | Ingemar Stenmark
|
| 14. | 3 lutego | 1982 |  Schladming
|
Gigant | 2:38,80 min | +3,67 s | Steve Mahre
|
| DNF | 5 lutego | 1982 | Schladming
|
Kombinacja | 12,64 pkt | - |  Michel Vion
|
| 11. | 7 lutego | 1985 |  Bormio
|
Gigant | 2:28,90 min | +2,88 s |  Markus Wasmeier
|
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 1979/1980: 68.
- sezon 1981/1982: 60.
- sezon 1982/1983: 32.
- sezon 1983/1984: 19.
- sezon 1984/1985: 38.
Miejsca na podium
Val d’Isère –[10 grudnia 1983 (supergigant) – 3. miejsce
Les Diablerets – 12 grudnia 1983 (gigant) – 3. miejsce
Oppdal – 20 marca 1984 (supergigant) – 3. miejsce
Bibliografia
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. . (ang.)
Przypisy
- ↑ Trofeotoppolino.net: The champions. trofeotopolino.net. . (ang.)
- ↑ Skiing, luty 1981, str. 90 (ang.)
- ↑ Jure Franko: priznanje z Japonske prišlo 30 let pozneje. siol.net. . (słoweń.)