Kwestia rzymska

W dzisiejszym świecie Kwestia rzymska przyjął fundamentalną rolę w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy chodzi o sferę osobistą, zawodową czy społeczną, Kwestia rzymska stał się tematem o dużym znaczeniu i debacie. W miarę postępu w epoce cyfrowej wpływ Kwestia rzymska staje się coraz bardziej widoczny, wpływając na tak różnorodne aspekty, jak technologia, kultura, ekonomia i polityka. W tym artykule szczegółowo zbadamy rolę Kwestia rzymska w naszym codziennym życiu, analizując jego znaczenie i implikacje, jakie ma w różnych obszarach. Od wpływu Kwestia rzymska na zdrowie psychiczne po wpływ na współczesne społeczeństwo, Kwestia rzymska jest tematem, który w dalszym ciągu budzi zainteresowanie i refleksję. Dołącz do nas w tej podróży przez temat, który nie przestaje nas zaskakiwać i rzucać wyzwań w dzisiejszym świecie.

Kwestia rzymska (wł. Questione romana) − konflikt pomiędzy Stolicą Apostolską i rządem Królestwa Włoch toczący się w latach 18611929.

Konflikt rozpoczął się, gdy 27 marca 1861 jednoczące się Włochy zgłosiły aspiracje do panowania nad Rzymem i uczynienia z niego stolicy państwa. Włosi nie mogli zająć jednak Rzymu z powodu obecności w nim francuskiego garnizonu, którego zadaniem była obrona papieża. Gdy wybuchła wojna francusko-pruska, wojska francuskie opuściły pośpiesznie miasto, co pozwoliło Włochom 20 września 1870 zdobyć Rzym; papież Pius IX nie uznał jednak ważności tej decyzji i ogłosił się więźniem Watykanu, gdyż nie miał zamiaru stawać na ziemi rzymskiej (włoskiej) do czasu ustąpienia Włochów. Strona papieska odrzuciła też ugodową propozycję włoską, tak zwaną ustawę gwarancyjną, przyznającą papieżowi szereg przywilejów i uznający go de facto za równego głowom państw.

Spór zakończyły traktaty laterańskie, podpisane przez przedstawicieli Piusa XI i rządu Benita Mussoliniego w dniu 11 lutego 1929. Traktaty te ustanowiły państwo watykańskie, którego odrębność i suwerenność w ramach kompleksu zabudowań wokół bazyliki świętego Piotra uznały Włochy.

Przypisy

  1. Karlheinz Deschner: Polityka papieska w XX wieku, Gdynia 1997, tom 1, s. 30.

Bibliografia