W tym artykule poruszony zostanie temat Lądolód, który wzbudził duże zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. Lądolód jest tematem istotnym zarówno w sferze akademickiej, jak i społecznej, gdyż wywiera znaczący wpływ na różne aspekty życia codziennego. W całym artykule zostaną przeanalizowane różne perspektywy i podejścia związane z Lądolód, zapewniając czytelnikowi kompleksowe spojrzenie na ten temat. Zbadane zostaną jego pochodzenie, ewolucja, wpływ i możliwe przyszłe implikacje, w celu promowania głębszego zrozumienia Lądolód i jego dzisiejszego znaczenia.
Lądolód – pokrywa lodowa o znacznej grubości, zajmująca powierzchnię liczącą tysiące kilometrów kwadratowych. Tworzy lekko wypukłą tarczę zbudowaną ze śniegu i lodu, rozpływającą się na przedpole pod wpływem własnego ciężaru.
Lądolód może osiągać miąższość do 4000 m – obecnie tak gruba jest kopuła A na Antarktydzie.
Obecnie na półkuli południowej lądolód występuje na Antarktydzie (13,3 mln km²), mniejszy fragment lądolodu zachował się w Patagonii (16,8 tys. km²). Na półkuli północnej znajduje się lądolód grenlandzki (1,7 mln km²). Dla porównania łączna powierzchnia zajęta przez poszczególne czasze podczas ostatniego zlodowacenia (plejstoceńskiego) (w tym skandynawski w Europie i laurentyjski w Ameryce Płn.) przekroczyła 30 mln km², a suma powierzchni wszystkich współczesnych lodowców (poza Antarktydą i Grenlandią) wynosi niewiele więcej niż 0,5 mln km² (w Kanadzie 200 tys., w Himalajach 33 tys., w Stanach Zjednoczonych 75 tys. km²).
Poniższy opis przedstawia proces formowania lądolodu, a także każdego lodowca. Poszczególne fazy można opisać następująco:
W krajobrazie ukształtowanym przez lądolód wyróżnia się formy polodowcowe powstałe w wyniku działalności erozyjnej oraz akumulacyjnej.