Lac de Neuchâtel
Zagłębmy się w fascynujący świat Lac de Neuchâtel, tematu, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na sferę kulturową, Lac de Neuchâtel stał się tematem codziennych rozmów. Przez lata wzbudził zainteresowanie i debatę, prowokując do głębokich refleksji i analiz na temat jego znaczenia i konsekwencji w naszym życiu. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Lac de Neuchâtel, zapewniając świeżą i wzbogacającą wizję, która pozwoli nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i znaczenie w bieżącym kontekście.
| |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowości nadbrzeżne | |
| Wysokość lustra |
429 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
218,3 km² |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • maksymalna |
|
| Objętość |
14,0 km³ |
Położenie na mapie Vaud  | |
Położenie na mapie Szwajcarii  | |
 46°54′39,1″N 6°51′29,5″E/46,910861 6,858194
| |
Neuchâtel (fr. Lac de Neuchâtel, niem. Neuenburgersee) – jezioro w zachodniej części Szwajcarii, u podnóży gór Jura.
Położenie
Jezioro, znacznie wydłużone w osi północny wschód - południowy zachód, ciągnie się pomiędzy podnóżami wapiennego łańcucha Jury a zbudowaną z grubych warstw molasy Wyżyną Szwajcarską, w tzw. Krainie Trzech Jezior (fr. La région des Trois-Lacs). Jest elementem łańcucha trzech jezior subjurajskich: Broye, uregulowana od 1853 r. (Kanał Broye, franc. le canal de la Broye), łączy je z jeziorem Morat, a Kanał Thielle (franc. le canal de la Thielle), zbudowany w latach 1875-1883, łączy je z jeziorem Bienne i dalej, poprzez rzekę Aare, z Renem.
Wokół jeziora rozciągają się tereny czterech różnych kantonów szwajcarskich:
- Neuchâtel u brzegów północnych, z miastem Neuchâtel;
- Vaud wzdłuż brzegów zachodnich i częściowo południowych, z miastami Yverdon-les-Bains i Grandson;
- Fryburg u brzegów południowych, z miastem Estavayer;
- Berno wzdłuż brzegów wschodnich.
Nazwa
Z biegiem wieków jezioro nosiło różne nazwy. Nazwa lac d'Yverdon (laci everdunensis, notowana w 998 r.) była używana do końca XVIII w., lac d'Estavayer funkcjonowała w XII-XIV w. W 1319 r. zanotowana została nazwa lac de Cudrefin (od miejscowości Cudrefin u północno-wschodniego krańca jeziora). Obecna nazwa Lac de Neuchâtel utrwalała się stopniowo, poczynając od XIII wieku, wraz ze wzrostem znaczenia miasta i hrabiów Neuchâtel.
Charakterystyka
Jezioro ma długość nieco ponad 38 km i szerokość maksymalną nieco ponad 8 km. Zajmuje powierzchnię 218,3 km² i jest największe ze wszystkich jezior Szwajcarii położonych całkowicie na jej terytorium. Podział jego powierzchni między otaczające je kantony jest następujący: Neuchâtel - 86 km², Vaud - 74 km², Fryburg - 53 km² i Berno - 2 km². Lustro wody znajduje się na średniej wysokości 429 m n.p.m. Zbiornik jest znany z obfitości ryb.
Żegluga
Jezioro, połączone z innymi zbiornikami wodnymi i rzekami, było od dawna ważnym elementem w sieci żeglugi śródlądowej tej części Szwajcarii. Szczątki różnych jednostek (m. in. dłubanek z jednego pnia drzewa i żaglowych barek galijsko-rzymskich) znalezione w Yverdon-les-Bains, Bevaix i Cudrefin wniosły istotny wkład w europejską archeologię „morską”. Chociaż XVII-wieczny projekt połączenia wodnego Rodan-Ren nigdy nie został ukończony (Kanał Entreroches), to żegluga w kierunku przeciwnym, z Yverdon do Solury, odegrała ważną rolę gospodarczą co najmniej od epoki galijsko-rzymskiej.
Wraz z pojawieniem się na jeziorze pierwszych parowców („L'Union” w roku 1826, następnie „L'Industriel” Philippe'a Sucharda w 1834) powstały pierwsze towarzystwa żeglugowe, zajmujące się zarówno transportem pasażerów, jak i towarów. Wkrótce jednak, przytłoczeni własnym sukcesem, a od 1860 r. konkurencją ze strony rozwijającej się kolei, niektórzy armatorzy kończą działalność. Ostatecznie z fuzji dwóch kompanii żeglugowych w 1872 r. powstaje istniejące do dziś „Société de navigation des lacs de Neuchâtel et Morat” (LNM, siedziba w Neuchâtel). Jego celem było początkowo głównie połączenie obszarów nieobsługiwanych przez kolej (zwłaszcza południowy brzeg jeziora), jednak od 1880 r. coraz większą rolę zaczęła odgrywać obsługa ruchu turystycznego.
W 2008 r. Towarzystwo dysponowało 9 jednostkami, które rocznie przewoziły średnio 300 tys. pasażerów. Aktualnie (2023 r.) LNM Navigation SA posiada flotę liczącą 7 jednostek, w tym historyczny, parowy bocznokołowiec „Neuchâtel” z 1912 r. i przewozi rocznie ok. 250 tys. pasażerów. Wraz z siostrzanym armatorem „Bielersee Schiffahrt” (BSG) obsługuje 5 dużych portów (Neuchâtel, Estavayer, Yverdon-les-Bains, Murten i Biel/Bienne) oraz 28 przystani na trzech jeziorach i łączących je kanałach.
Przypisy
