Malarstwo rodzajowe
W tym artykule poruszony zostanie temat Malarstwo rodzajowe, który zyskał duże znaczenie w ostatnich latach. Od samego początku Malarstwo rodzajowe wywołał niezliczone opinie i debaty, które polaryzowały społeczeństwo. Dlatego też niezwykle ważna jest dogłębna i obiektywna analiza tego zjawiska, aby zrozumieć jego konsekwencje w różnych obszarach, od społecznego po gospodarczy. Podobnie zbadany zostanie wpływ Malarstwo rodzajowe w różnych kontekstach kulturowych, a także możliwe przyszłe perspektywy, które mogą wyniknąć z jego ewolucji. Poprzez refleksję i krytyczną analizę będziemy starali się rzucić światło na różne aspekty Malarstwo rodzajowe, aby wesprzeć konstruktywną i wzbogacającą debatę na ten temat.
Malarstwo rodzajowe (fr. peinture de genre) – odrębny gatunek malarski, który wyróżnia tematyka związana z życiem codziennym, obyczajami, obrzędami, pracą, wypoczynkiem i zabawą. W przeciwieństwie do portretu indywidualnego czy zbiorowego, w scenach rodzajowych bohaterami są zwykle anonimowe osoby, przedstawiane bez upiększeń i idealizacji, podczas wykonywania zwykłych czynności.
Malarstwo rodzajowe znane było już w starożytności (freski, mozaiki, malowidła na wazach greckich i etruskich) oraz w średniowieczu (miniatury).
W malarstwie renesansu włoskiego i francuskiego tematy rodzajowe podejmowano bardzo rzadko. Jako odrębny gatunek rozwinęło się w XVI w. (Pieter Bruegel). W okresie baroku było uprawiane zwłaszcza we Flandrii i Holandii (Cornelis Bega, Quirijn van Brekelenkam, Adriaen Brouwer, Willem Pieterszoon Buytewech, Pieter Codde, Joos van Craesbeeck, Aelbert Cuyp, Gerard Dou, Joost Cornelisz. Droochsloot, Jacob Duck, Cornelis Dusart, Willem Cornelisz Duyster, Dirck Hals, Pieter de Hooch, Nicolaes Maes, Cornelis de Man, Gabriël Metsu, Frans van Mieris Starszy, Jan Miense Molenaer, Matthijs Naiveu, Caspar Netscher, Jacob Ochtervelt, Adriaen van Ostade, Jan Steen, Hendrick Martensz. Sorgh, Gerard Terborch, Jacob Toorenvliet, Jan Verkolje, Jan Vermeer, David Vinckboons). Rozprzestrzeniło się też w innych krajach Europy (np. Diego Velázquez w Hiszpanii, bracia Le Nain we Francji).
W XVIII w. wystąpiło w dwóch odmianach: jako sceny ogrodowe i sielankowe (np. François Boucher, Jean-Honoré Fragonard, Antoine Watteau we Francji) lub sceny moralizatorskie (np. William Hogarth w Anglii).
Szczyt popularności osiągnęło w drugiej połowie XIX w. (realizm, impresjonizm, postimpresjonizm, pieriedwiżnicy).
W Polsce malarstwo rodzajowe uprawiali m.in.: Józef Chełmoński, Aleksander Gierymski, Maksymilian Gierymski, Juliusz Kossak, Wojciech Kossak, Franciszek Kostrzewski, Piotr Michałowski, Jan Piotr Norblin, Leon Wyczółkowski.
Przypisy
- ↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 350, ISBN 978-83-01-12365-9
Bibliografia
- Wendy Beckett: Historia malarstwa. Warszawa: Arkady, 2007. ISBN 978-83-213-4008-1.
- A. N. Hodge: Historia sztuki. Malarstwo od Giotta do czasów współczesnych. Warszawa: Delta, 2009. ISBN 978-83-7175-679-5.
- Zrozumieć malarstwo. Najważniejsze tematy w sztuce, Alexander Sturgis (red.), Hollis Clayson (red.), Ewa Hornowska (tłum.), Poznań: Rebis, 2006, ISBN 83-7301-768-2, OCLC 749547593.
Linki zewnętrzne
- Rodzajowe malarstwo w malarstwo.awardspace.info. . . (pol.).