W tym artykule poznamy fascynujący świat Mars-500 i wszystko, co ten motyw ma do zaoferowania. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie – zanurzymy się w wyczerpującej analizie, która pozwoli nam dokładnie zrozumieć jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach. Mars-500 jest przedmiotem zainteresowania i badań od dziesięcioleci i z biegiem czasu wykazał swoją zdolność wpływania na nasze życie w zaskakujący sposób. Dzięki multidyscyplinarnemu podejściu zajmiemy się różnymi perspektywami i zastanowimy się nad znaczeniem Mars-500 we współczesnym społeczeństwie. Przygotuj się na ekscytującą podróż przez historię, kulturę i aktualne wydarzenia Mars-500.
Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji. |
Mars-500 – eksperyment, który rozpoczął się w marcu 2009 roku i miał za zadanie przygotować ludzi do lotu na Marsa. Polegał on na przetrzymywaniu przez ponad 500 dni (stąd nazwa) 6 ochotników w zamknięciu, by zbadać ich psychikę. Najpierw jednak ochotnicy spędzili w odosobnieniu 105 dni. 3 czerwca 2010 rozpoczął się właściwy etap eksperymentu – symulacja pełnego, trwającego 520 dni lotu na Marsa. Izolacja zakończyła się 5 listopada 2011. Projekt był realizowany w moskiewskim instytucie biologiczno-medycznym. Organizatorem były Rosja, ESA i Chiny.
W skład załogi wchodziło sześć osób:
Za udział w eksperymencie każdy z Rosjan otrzymał 3 000 000 rubli (równowartość 300 000 złotych), podobne sumy otrzymali wszyscy pozostali uczestnicy.
Jednym z elementów przygotowań była nauka gry w szachy i udział w symultanie z Anatolijem Karpowem.
Łączna kubatura symulatora wynosiła 550 m3.
W ramach eksperymentu zaplanowano symulacje określonych elementów lotu w następujących terminach:
Zgodnie z planem, po 250 dniach statek kosmiczny dotarł na miejsce i zakotwiczył na orbicie Marsa. Następnie został wysłany trzyosobowy moduł badawczy, który wylądował na powierzchni planety. Pierwszym zadaniem ekipy marsjańskiego łazika było poszukiwanie wody i ochrona urządzeń przed deszczem meteorytów. Powrót na Ziemię zajął 240 dni.
Peter Suedfeld z Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej w Vancouver kwestionował wiarygodność eksperymentu. Według Suedfelda eksperyment nie posiadał kluczowego elementu psychologicznego, jak np. niemożność uzyskania pomocy w sytuacji krytycznej.
Amerykanie przeprowadzili podobne eksperymenty, pod nazwą HI-SEAS.