Dziś Miejska Przychodnia Specjalistyczna w Toruniu pozostaje tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Wraz z rosnącym zainteresowaniem Miejska Przychodnia Specjalistyczna w Toruniu, istotne jest podejście do tego tematu z różnych perspektyw i oferowanie aktualnych i wysokiej jakości informacji. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów związanych z Miejska Przychodnia Specjalistyczna w Toruniu, analizując jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i jego znaczenie dla różnych obszarów. Od ewolucji na przestrzeni czasu po implikacje dla współczesnego świata, Miejska Przychodnia Specjalistyczna w Toruniu jest tematem zasługującym na szczególną uwagę i szczegółową analizę, aby w pełni zrozumieć jego wpływ na różne aspekty codziennego życia.
Przychodnia Specjalistyczna widziana od strony wschodniej | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres |
ul. Uniwersytecka 17 |
Typ budynku |
przychodnia lekarska |
Styl architektoniczny | |
Architekt | |
Ukończenie budowy |
6 lutego 1931 |
Położenie na mapie Torunia | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego | |
53°00′55″N 18°36′18″E/53,015278 18,605000 |
Miejska Przychodnia Specjalistyczna w Toruniu – modernistyczny gmach przychodni specjalistycznej położony przy ul. Uniwersyteckiej 17, na Chełmińskim Przedmieściu w Toruniu. Jest to największy tego typu obiekt w mieście.
Dawniej była to siedziba Ubezpieczalni Społecznej (Miejskiej Kasy Chorych) przy ówczesnej ul. 3 Maja. Został zaprojektowany przez Kazimierza Ulatowskiego, na zlecenie Toruńskiej Kasy Chorych. Budynek zbudowano na rzucie litery „U”. Nad portalem wejściowym umieszczono supraportę z płaskorzeźbą autorstwa Ignacego Zelka, przedstawiającą pojenie osób spragnionych. W środku budynku znajdują się elementy zdobnicze w stylu art déco. Całkowity koszt budowy wyniósł 1 mln zł. Otwarcie gmachu miało miejsce 6 lutego 1931 roku.
W chwili oddania do użytku przychodnia dysponowała m.in. zakładem elektroleczniczym, ambulatoriami, urządzeniami do hydroterapii, stacją leczniczą dla chorób gruźliczych.
Po II wojnie światowej mieściła się tu Przychodnia obwodowa (później w strukturach Zespołu Opieki Zdrowotnej im. Kopernika, od marca 1994 w strukturze jednostki pod nazwą Szpital Miejski z Przychodnią Specjalistyczną). W 1996 roku gmach rozbudowano. Obiekt figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 2098).