W dzisiejszym świecie Nagminne zapalenie przyusznic stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiej publiczności. Od swoich początków po wpływ na współczesne społeczeństwo, Nagminne zapalenie przyusznic przyciąga uwagę zarówno naukowców, profesjonalistów, jak i entuzjastów. Dzięki bogatej i złożonej historii, Nagminne zapalenie przyusznic ewoluował na przestrzeni lat, wpływając na różne aspekty życia codziennego i odgrywając kluczową rolę w wielu obszarach. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Nagminne zapalenie przyusznic i jego wpływ w różnych dziedzinach, od kultury po ekonomię, politykę i technologię.
parotitis epidemica | |
Pięcioletnie dziecko z obrzękiem ślinianek przyusznych w przebiegu świnki | |
Klasyfikacje | |
ICD-10 |
---|
Nagminne zapalenie przyusznic, świnka (łac. parotitis epidemica, ang. mumps) – choroba wirusowa ludzi dotycząca głównie dzieci w wieku szkolnym, wywoływana przez wirus świnki, objawiająca się w około połowie przypadków bolesnym powiększeniem ślinianek przyusznych. Dzięki wprowadzeniu szczepień ochronnych zachorowalność i częstość powikłań w krajach rozwiniętych znacznie się zmniejszyły. Wbrew powszechnej opinii, na świnkę można zachorować więcej niż jeden raz w ciągu życia, jednak nie zdarza się to często.
Do zakażeń wirusem dochodzi najczęściej zimą i wczesną wiosną. Rozszerza się drogą kropelkową lub przez ślinę, która może się znajdować na pożywieniu albo przedmiotach. Wirus ma dużą zdolność zarażania.
Okres wylęgania wynosi 2–3 tygodni, a okres zarażalności zaczyna się 2–4 dni przed wystąpieniem objawów i trwa 7–9 dni po ustąpieniu. Człowiek jest jedynym rezerwuarem wirusa.
Bardzo często (u połowy chorych) nie występują żadne objawy choroby i zakażenie można stwierdzić jedynie przez wykrycie przeciwciał we krwi. Jeżeli przebieg jest objawowy, najczęstszymi objawami są:
Obrzęk ślinianek powoduje ból przy otwieraniu ust i gryzieniu. Skóra nad nimi jest nabrzmiała, blada, lekko błyszcząca i napięta.
Opisywane powikłania:
Leczenie polega na podawaniu leków przeciwgorączkowych, przeciwzapalnych (mają one na celu zapobieganie powikłaniom) oraz hamujących namnażanie wirusów, poprawiających zarazem odporność. W zapaleniu jądra i zapaleniu stawów podaje się kortykosterydy i niesterydowe leki przeciwzapalne. W leczeniu dodatkowo ważny jest wypoczynek i izolacja osoby chorej. Często ulgę może przynieść rozgrzanie obolałych miejsc przez założenie miękkiego szalika na szyję, ciepłe okłady czy też smarowanie maścią ogrzewającą. Podawane osobie chorej posiłki powinny być nie za gorące ani za zimne, o nieostrym smaku, płynne lub półpłynne.
Przeciwko śwince dostępne są szczepienia, w Polsce obowiązkowe, wchodzące w skład kalendarza szczepień. Zazwyczaj jest to szczepionka skojarzona, tzn. jednoczesne szczepienie przeciwko śwince, odrze i różyczce. Szczepienie wykonuje się między 13–15 miesiącem życia, a następnie podaje dawkę przypominającą w 6 roku życia (u dzieci urodzonych w 2013 roku lub wcześniej, które nie otrzymały dawki przypominającej – w 10 roku życia). Twórcą szczepionki jest Maurice Hilleman.
Choroba opisywana była już w czasach starożytnych, jej objawy, w tym zapalenie jąder, opisał Hipokrates. Objawy neurologiczne w śwince opisał Robert Hamilton w XVIII wieku. W 1934 jej etiologię wirusową udowodnili Johnson i Goodpasture.
kod ICD10 | nazwa choroby |
---|---|
ICD-10: B26 | Świnka |
ICD-10: B26.0 | Świnkowe zapalenie jądra (N51.1*) |
ICD-10: B26.1 | Świnkowe zapalenie opon mózgowych (G02.0*) |
ICD-10: B26.2 | Świnkowe zapalenie mózgu (G05.1*) |
ICD-10: B26.3 | Świnkowe zapalenie trzustki (K87.1*) |
ICD-10: B26.8 | Świnka z innymi powikłaniami |
ICD-10: B26.9 | Świnka bez komplikacji |