Pierwszy arbitraż wiedeński

W dzisiejszym świecie Pierwszy arbitraż wiedeński stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, gospodarkę, środowisko czy kulturę, Pierwszy arbitraż wiedeński to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Przez lata było ono przedmiotem debat, badań i analiz z różnych perspektyw, co doprowadziło do niezliczonych opinii, teorii i odkryć. W tym artykule zagłębimy się w Pierwszy arbitraż wiedeński i zbadamy jego różne aspekty, aby zaoferować wszechstronną i wzbogacającą wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.

Pierwszy arbitraż wiedeński – traktat z 2 listopada 1938 roku, w wyniku którego Węgrom przyznano terytorium o powierzchni 11 927 km², zamieszkane przez 852 tys. osób (południową Słowację i Ruś Zakarpacką). Na tym obszarze 59% ludności (502 680) stanowili obywatele narodowości węgierskiej, 100 tys. osób narodowości słowackiej przekroczyło granicę, wyjeżdżając na Słowację.

Negocjacje prowadzone były w wiedeńskim pałacu Belweder. Poszczególne państwa reprezentowali:

Powstała na mocy arbitrażu granica przebiegała wzdłuż linii: SenecGalantaVrábleLeviceŁuczeniecRymawska SobotaJelšavaRożniawaKoszyce. Granica ta został zniesiona w traktacie paryskim 10 lutego 1947 roku.

Obszary przekazanie Węgrom w 1. arbitrażu wiedeńskim na mapie dzisiejszej Słowacji:

     do 15 października 1947 część Węgier

     tzw. Południowa Słowacja, od 2 listopada 1938 do 8 maja 1945 należała do Węgier

     część wschodniej Słowacji w okolicy Stakčína i Sobranec, od 4 kwietnia 1939 do 8 maja 1945 należała do Węgier

     Devín i Petržalka, od 1/20 listopada 1938 do 1945 należały do Niemiec

     strefa niemiecka, ustanowiona umową między Niemcami a Słowacją, 23 marca 1939

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne