Obecnie Poul Hartling stał się tematem o dużym znaczeniu w naszym społeczeństwie. Od samego początku Poul Hartling budzi rosnące zainteresowanie badaczy, naukowców i ogółu społeczeństwa. Jego wpływ znalazł odzwierciedlenie w różnych obszarach, od kultury po gospodarkę, w tym politykę i środowisko. W tym artykule szczegółowo zbadamy znaczenie Poul Hartling, jego ewolucję w czasie i wpływ na nasze codzienne życie. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy i opinie, które istnieją wokół Poul Hartling, aby lepiej zrozumieć jego zakres i konsekwencje.
Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1914 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
30 kwietnia 2000 |
Premier Danii | |
Okres |
od 1973 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców | |
Okres |
od 1978 |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
Poul Hartling (ur. 14 sierpnia 1914 w Kopenhadze, zm. 30 kwietnia 2000 tamże) – duński polityk, teolog i dyplomata, parlamentarzysta, lider partii Venstre, w latach 1971–1973 premier Danii, od 1978 do 1985 wysoki komisarz Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców
Syn polityka Madsa R. Hartlinga. Ukończył teologię na Uniwersytecie Kopenhaskim. Pracował jako nauczyciel akademicki na tej uczelni, praktykował również jako pastor. Był dyrektorem i później rektorem seminarium założonego przez Natalie Zahle.
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach liberalnej partii Venstre. W 1957 został wybrany do Folketingetu, jednak w 1960 utracił mandat poselski. Do duńskiego parlamentu powrócił w 1964. Został wówczas wiceprzewodniczącym frakcji poselskiej, a rok później stanął na czele klubu deputowanych swojej partii. Również w 1965 objął funkcję nowego przewodniczącego Venstre, zastępując Erika Eriksena. Partią kierował do 1977, kiedy to przywództwo w partii objął Henning Christophersen. Wkrótce po wyborze zaproponował współpracę polityczną socjalliberalnemu ugrupowaniu Det Radikale Venstre. Zaowocowała ona koalicją rządzącą powstałą w 1968. W powołanym wówczas rządzie Hilmara Baunsgaarda Poul Hartling objął urząd ministra spraw zagranicznych, który sprawował do 1971.
W wyborach w 1973 liberałowie zajęli 3. miejsce z 22 mandatami. Żadne z ugrupowań nie było w stanie stworzyć większościowej koalicji. Ostatecznie w grudniu 1973 Poul Hartling utworzył monopartyjny mniejszościowy gabinet. Stanowisko premiera zajmował do stycznia 1975. Jego partia w wyborach w tym samym miesiącu zyskała 20 mandatów w Folketingecie, nowy rząd powołał jednak lider socjaldemokratów Anker Jørgensen.
W 1977 opuścił krajową politykę, kiedy to został powołany na nowego wysokiego komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw uchodźców. Stanowisko to zajmował od 1978 do 1985. W 1981 kierowany przez niego urząd UNHCR został nagrodzony Pokojową Nagrodą Nobla.