Przylądek Flissingski
W tym artykule szczegółowo przyjrzymy się Przylądek Flissingski i jego wpływowi na dzisiejsze społeczeństwo. Od momentu pojawienia się Przylądek Flissingski wywołał niekończące się opinie i debaty, stając się powracającym tematem rozmów. W ostatnich latach Przylądek Flissingski zyskał jeszcze większe znaczenie, wpływając na tak różnorodne aspekty, jak polityka, ekonomia, kultura i technologia. Na tych stronach będziemy badać różne punkty widzenia, z których można podejść do Przylądek Flissingski, badając jego implikacje i wyzwania we współczesnym świecie. Bez wątpienia Przylądek Flissingski nadal jest powodem do refleksji i analizy, a ten artykuł ma na celu rzucić światło na jego znaczenie i znaczenie.
 |
Ten artykuł od 2014-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Przylądek Flissingski (ros.: мыс Флиссингский) – przylądek w Rosji, na Nowej Ziemi. Jest najbardziej wysuniętym na wschód miejscem w Europie. Na starszych mapach topograficznych notowano drobną wyspę nieco na północny wschód od przylądka, aktualne zdjęcia satelitarne nie potwierdzają jej istnienia.
Przylądek Flissingski został odkryty w 1596 w czasie wyprawy holenderskiej (w poszukiwaniu północnego przejścia do Indii) której dowodził Willem Barents. Wkrótce po okrążeniu przylądka statek ekspedycji wmarzł w lód, członkowie załogi byli zmuszeni do zejścia na ląd (na mapie z Atlas van Loon sporządzonej z użyciem wyników ekspedycji Barentsa na końcu zbadanego wybrzeża są przedstawione wmarznięty statek Barentsa oraz dom, w którym ekspedycja spędziła zimę). Po spędzeniu zimy zbudowali dwie łodzie i ponownie okrążając przylądek udali się w drogę powrotną. W czasie tego powrotu Barents umarł na brzegu zachodnim wyspy Północnej Nowej Ziemi (przylądek Flissingski jest punktem wschodnim tej wyspy).