W dzisiejszym świecie Rekatolicyzacja stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi z różnych dziedzin. Jego wpływ rozciąga się na cały świat, wpływając na społeczeństwo, gospodarkę, politykę, kulturę i technologię. Rosnąca uwaga, jaką poświęca się Rekatolicyzacja, odzwierciedla jego znaczenie we współczesnym świecie i jego liczne implikacje dla przyszłości. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Rekatolicyzacja, analizując jego wpływ i różne perspektywy istniejące wokół tego tematu. Od powstania do obecnej ewolucji Rekatolicyzacja nadal wywołuje debaty i głębokie refleksje, które zachęcają nas do ponownego przemyślenia naszej roli w dzisiejszym świecie.
Rekatolicyzacja, rekatolizacja – ruch religijno-społeczny podejmowany w celu ponownego wprowadzanie wyznania katolickiego wśród społeczności innowierczej na terenach, gdzie wcześniej obowiązywał katolicyzm.
Termin ten ma także znaczenie ideologiczne i historyczne, oznaczające zwrot lub odebranie pod przymusem władzy na rzecz Kościoła katolickiego majątku, kościołów oraz innych obiektów życia religijnego i wyjęcie ich spod władzy i kontroli innego wyznania.
Rekatolicyzacja rozpoczęła się w latach 60. XVI wieku formalnie od zmian wprowadzonych przez sobór trydencki, zaś praktycznie zainicjowana została między innymi zakładaniem szkół przez zakon jezuitów a nasiliła się po bitwie na Białej Górze.
Rekatolicyzacja była celem kontrreformacji i stanowiła reakcję na reformację, wprowadzała działania Kościoła katolickiego związane z kontrreformacją nurtem kształtującym w Kościele katolickim reformę życia kościelnego. Rekatolizacja wywieranymi przez władzę środkami nacisku i przymusu na ludności innego wyznania zmuszała ich do zmiany wyznania na katolickie. Pod przymusem zabierano kościoły i inne obiekty życia religijnego należące do społeczności innego wyznania i przekazywano katolikom. Jednak należy zaznaczyć, że większość tych obiektów przed reformacją należało do Kościoła katolickiego i było mu wcześniej pod przymusem odebrane przez protestantów. W dobie kontrreformacji rekatolicyzacja prowadzona była również metodami duszpasterskimi. Zakładano szkoły katolickie nasilono działalność duszpasterską i zakonną. W ramach walki ideologicznej Kościół sięgnął po środki oddziaływania propagandowego. Wnętrza kościołów, rynki miast i miasteczek, wiejskie drogi zapełniły się kapliczkami i figurami świętych oraz maryjnymi. Z jednej strony miały utrwalić katolicyzm, z drugiej stale przypominać dysydentom „kto tu rządzi”.
Skala zadań Kościoła katolickiego w związku z rekatolicyzacją była ogromna. Ze szczególnym nasileniem proces rekatolicyzacji był prowadzony przez katolicką dynastię Habsburgów w Austrii, na Węgrzech i Śląsku, a przede wszystkim w Czechach w okresie panowania cesarza Ferdynanda II.