Samon
W dzisiejszym świecie znaczenie Samon zyskało niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy jest to dziedzina zawodowa, osobista czy akademicka, Samon stał się tematem szerokiego zainteresowania, który bezpośrednio wpływa na życie ludzi. W miarę rozwoju społeczeństwa Samon stał się miejscem spotkań, które generuje debatę, refleksję i ciągłą analizę. W tym artykule zagłębimy się w świat Samon, badając jego różne aspekty i wpływ na różne aspekty życia codziennego.
 Wizerunek Samona w Rotundzie św. Katarzyny | |
| władca „państwa Samona” | |
| Okres |
od około 623/626 |
|---|---|
| Poprzednik |
— |
| Następca |
— |
| Dane biograficzne | |
| Miejsce urodzenia |
Sens (?) |
| Data śmierci |
ok. 658 |
| Żona |
12 żon |
Samon, także Samo (zm. ok. 658) – władca pierwszego potwierdzonego przez źródła pisane bezsprzecznie słowiańskiego organizmu państwowego, zwanego państwem Samona.
Jedynym wartościowym źródłem wprost traktującym o dziejach Samona jest Kronika Fredegara. Większość informacji o władcy zostało wywnioskowanych na podstawie analizy tejże kroniki, ale przez znikomą ilość materiału porównawczego wiele z nich wciąż pozostaje w sferze hipotez.
Życiorys
Celtyckie imię Samo (padające m.in. w Kronice Fredegara) wskazuje na celtyckie pochodzenie władcy, jednak był on prawdopodobnie Galloromaninem, tzn. zromanizowanym Celtem, pochodzącym z okolic miasta Sens. Z dużym prawdopodobieństwem można wykluczyć frankijskie pochodzenie Samona. Był on natomiast poddanym państwa frankijskiego (Chlotara II) – prawdopodobnie kupcem. Najprawdopodobniej nie był chrześcijaninem, na co wskazuje jego przyszły, pogański, styl życia.
W połowie lat dwudziestych VII w. wybuchło ogólnosłowiańskie powstanie skierowane przeciwko Awarom. Prawdopodobnie w 623 r. Samon, wraz z innymi kupcami frankijskimi, wyruszył na Słowiańszczyznę w celach handlowych. W toku walk kupcy okazali się znakomitymi wojownikami, a Samon – doborowym strategiem. Zasłużony w walkach, doszedł do wielkiego znaczenia wśród słowiańskich plemion, których wiec wybrał go następnie na swego władcę.
Popadł w konflikt z królestwem frankijskim i, w 631 r., zmuszony został odeprzeć najazd króla Dagoberta I. Zwyciężył w bitwie pod Wogastisburgiem, a podlegli mu Słowianie wykonali odwetowe rajdy na Turyngię. Władca nie zadbał jednak o sprawy dotyczące dziedziczności tronu i po jego śmierci, ok. 658–661 roku słuch o państwie Samona zanika. Przypuszczalnie rozpadło się na kilka samodzielnych księstewek.
Według Kroniki Fredegara Samon miał być żonaty z dwunastoma słowiańskimi żonami, z którymi spłodził dwudziestu dwóch synów i piętnaście córek.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Samon, Encyklopedia PWN .
- ↑ Labuda 2009 ↓, s. 86.
- ↑ a b Labuda 2009 ↓, s. 104.
- ↑ Labuda 2009 ↓, s. 100.
- ↑ a b Chrzanowski 2006 ↓, s. 38.
- ↑ a b Skowronek, Tanty i Wasilewski 2005 ↓, s. 18-19.
- ↑ Chrzanowski 2006 ↓, s. 44.
- ↑ Labuda 2009 ↓, s. 79.
Bibliografia
- Gerard Labuda: Pierwsze państwo słowiańskie. Państwo Samona.. Wyd. 2. Wodzisław Śląski: Templum, 2009. ISBN 978-83-929218-0-6.
- Witold Chrzanowski: Kronika Słowian. Wielkie Morawy, Kraj Wiślan i Czechy. 805-955. Kraków: Libron, 2006. ISBN 83-60547-05-X.
- Jerzy Skowronek, Mieczysław Tanty, Tadeusz Wasilewski: Słowianie południowi i zachodni VI–XX wiek. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. ISBN 83-05-13401-6. OCLC 838816716.