Włośnica ber

Dzisiaj chcemy zagłębić się w Włośnica ber, temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od wpływu na społeczeństwo po dzisiejsze znaczenie, Włośnica ber był przedmiotem debaty i dyskusji w różnych obszarach. W tym artykule dokładnie zbadamy wszystkie aspekty Włośnica ber, analizując jego wpływ w różnych kontekstach i rolę w kształtowaniu świata, w którym żyjemy. Dzięki szczegółowemu i wyczerpującemu podejściu zagłębimy się w najważniejsze aspekty Włośnica ber, oferując kompletną i wzbogacającą wizję wszystkim, którzy chcą lepiej zrozumieć to zjawisko.

Włośnica ber
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

włośnica

Gatunek

włośnica ber

Nazwa systematyczna
Setaria italica (L.) P. Beauv.
Setaria italica

Włośnica ber (Setaria italica) – gatunek rośliny zbożowej (też pastewna) z rodziny wiechlinowatych (dawniej nazywanych trawami). Znana też jako proso włoskie, czumiza, ber, proso pałkowe, włośnica włoska, szarłat, szczypanki. W Polsce rośnie jako antropofit zadomowiony. Pochodzi ze wsch. Azji, uprawiana głównie na Dalekim Wschodzie.

Morfologia

Wysokość 0,5-1 m, wiecha kłosokształtna, zwisająca.

Zmienność

Wyróżnia się 2 podgatunki:

  • włośnica ber (Setaria italica ssp. maxima) – najczęściej spotykana, uprawiana głównie w północnych Chinach, na Półwyspie Koreańskim i Japonii.
  • włośnica mohar (Setaria italica ssp. moharium) – uprawiany jako roślina pastewna na Węgrzech oraz w krajach sąsiednich.

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  4. a b Jakub Mowszowicz: Pospolite rośliny naczyniowe Polski. Wyd. czwarte. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979, s. 567. ISBN 83-01-00129-1.
  5. a b c d e Krzysztof Kwaśniewski. Uprawa bru w Małopolsce w XX w.,. „Lud”. 45, s. 203-222, 1958/1959. 
  6. ber – Słownik języka polskiego PWN , sjp.pwn.pl (pol.).

Bibliografia

  • Mała Encyklopedia Powszechna PWN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1976