Bu yazımızda günümüz toplumunda büyük ilgi uyandıran Bağlama konusuna değineceğiz. Bağlama, günlük yaşamın çeşitli yönleri üzerinde önemli bir etkiye sahip olduğundan hem akademik hem de sosyal alanlarda önem taşıyan bir konudur. Bu makale boyunca Bağlama ile ilgili farklı bakış açıları ve yaklaşımlar incelenerek okuyucuya konu hakkında kapsamlı bir bakış açısı sunulacaktır. Bağlama'in ve bugünle olan ilgisinin daha derinlemesine anlaşılmasını teşvik etmek amacıyla kökenleri, evrimi, etkisi ve gelecekteki olası etkileri araştırılacaktır.
Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. (Ağustos 2017) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
Bağlama | |
---|---|
Diğer adları | Saz |
Bağlama ya da saz, Türk halk müziğinde yaygın olarak kullanılan telli tezeneli bir çalgı türüdür. Tezene denilen kiraz ağacı kabuğundan yapılmış bir mızrapla tellere vurularak çalınır. Tekne bir kütükten oyulmuştur ve armut biçimindedir.
Kullanılan tekniğe göre mızrap (tezene) veya parmaklar ile çalınır. Parmaklarla çalma tekniğine şelpe ve dövme denir. Genellikle altta iki çelik ile bir sırma bam, ortada iki çelik ve üstte bir çelik ile bir sırma bam teli olmak üzere toplam 7 tellidir. Tezene ile çalınır.
Bağlama, kullanım amaçlarına göre farklı tür ve boylarda çalınmaktadır. Günümüzde genellikle aşağıdaki türlerle tanınır.
Bağlama; Tekne, Göğüs ve Sap olmak üzere üç ana kısımdan oluşmaktadır. Tekne kısmı genelde dut ağacından yapılmaktadır. Ancak dut ağacının dışında ardıç, kestane, ceviz, gürgen gibi ağaçlardan da yapılmaktadır. Göğüs kısmı ladin ağacından, sap kısmı ise gürgen, ak gürgen veya ardıç ağacından yapılmaktadır.
Halk müziğinde çoğunlukla karşılaşılan düzenler şunlardır: (Parantez içindekiler, üst, orta ve alt tellerin çekilmesi gereken seslerdir).
Wikimedia Commons'ta Bağlama ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. |