Bitlis İsyanı (1915)

Bu makalede, Bitlis İsyanı (1915) konusunu derinlemesine inceleyeceğiz, kökenlerini, mevcut toplum üzerindeki etkisini ve gelecekteki olası beklentilerini analiz edeceğiz. Bitlis İsyanı (1915), tarihten teknolojiye, kültüre ve insanların günlük yaşamları üzerindeki etkisine kadar çeşitli konuları kapsadığı için geniş bir yelpazedeki insanlar için büyük önem taşıyan ve ilgi duyulan bir konudur. Makale boyunca okuyucularımızın bilgilerini zenginleştirmek ve bu büyüleyici konu hakkında derinlemesine düşünmek için bir alan yaratmak amacıyla Bitlis İsyanı (1915)'in eksiksiz ve ayrıntılı bir vizyonunu sunmaya çalışacağız.

Bitlis Ermeni İsyanı (18 Nisan 1915), I. Dünya Savaşı sırasında Osmanlı Devletinin Bitlis ilindeki Ermeni vatandaşlarının çıkardıkları isyan. Olaylar Bitlis dahilinde Ocak 1915'te başlasa da merkezdeki çatışmalar göz önüne alınırsa 18 Nisan 1915 kabul edilmektedir.[kaynak belirtilmeli]

Geçmişi

Birinci Dünya Savaşı için Seferberliğin ilanından sonra Taşnak komitesi bu bölgede tanınmış elemanı o zaman Van Mebusu olan Arşak Vramyan (Vahan Papasyan)'ı getirmişti.

Çatışmalar

Osmanlı devletinin seferberlik ilanına Osmanlı vatandaşı olan Ermenilerin bazıları uysada pek çoğu bu çağrıya uymamıştır. Osmanşı Korsu, Akhis, Beygeri, Arşin, Tasu gibi büyükçe köylerine istekte bulunmuş ama cevap alamamışdır. Ocak 1915'te Bitlis'in Hizar kazasının Sekür Köyü Ermenileri askerlik yüzünden sorun çıkmıştır. Osmanlı devleti asker kaçağı arayan jandarma müfrezesi bu bölgede çatışmaya girmiştir.

Ermeni milisler özellikle Bitlis'i Van'a bağlayan bölgedeki Gevaş yolunu ulaşıma keserler. Ayrıca bu bölgeden geçen önemli haberleşme hattı kesintiler yüzünden kullanılmaz hale gelir. 20 Şubat 1915'te Bitlis Ermeni köylerinde Osmanlı güçleriyle çatışma devam ederken merkeze bulunan Viyris köyünde çarpışmalar çıktı.

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g h Sakarya 1984, ss. 190-192
  • Sakarya, İhsan (1984). İhsan Sakarya (Ed.). Belgelerle Ermeni sorunu (Gnkur. Basımevi bas.). Gnkur. Askeri Tarih ve Stratejik Etüt Başkanlığı yayınları. s. 492.