W dzisiejszym świecie Cylinder (mechanika) to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób. Wraz ze swoim rosnącym znaczeniem we współczesnym społeczeństwie, Cylinder (mechanika) stał się ważnym punktem dyskusji w różnych sferach. Zarówno w środowisku akademickim, jak i rozrywkowym nastąpił wzrost zainteresowania i uwagi poświęconej Cylinder (mechanika). Z biegiem lat Cylinder (mechanika) okazał się tematem, który w dalszym ciągu wywołuje debatę i refleksję, kwestionując powszechne poglądy i zachęcając do nowych pomysłów. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ Cylinder (mechanika) na nasze społeczeństwo i omawiać jego dzisiejsze znaczenie.
Cylinder – element konstrukcji mechanicznej, wewnątrz którego porusza się tłok.
W każdym rozwiązaniu konstrukcyjnym cylinder spełnia równocześnie kilka zadań:
Układ tłok-cylinder jest bardzo szeroko stosowany w technice. Do głównych zastosowań należy zaliczyć:
W konwencjonalnym silniku spalinowym cylinder jest tuleją (najczęściej wykonaną z żeliwa, stali lub duraluminium). W cylindrze wykonywana jest praca użyteczna poprzez spalenie w nim dawki paliwa. W silnikach czterosuwowych jest to jednolita tuleja (która może być integralną częścią bloku silnika lub być wymienną), natomiast w dwusuwowych jednostkach wykonane są kanały: ssący, wydechowy oraz (najczęściej dwa) przepłukujące. W silnikach chłodzonych powietrzem cylindry wykonane są z użebrowaniem zewnętrznym, aby zwiększyć powierzchnię oddawania ciepła. Natomiast przy chłodzeniu cieczą wykonane są specjalne kanały, którymi ciecz krąży wokół cylindra (cylindrów).
Cylinder jest przykryty od strony komory spalania głowicą, w której w zależności od konstrukcji mogą znajdować się otwory dolotowe i wylotowe z gniazdami zaworowymi, świece zapłonowe, wtryskiwacze i świece żarowe. Z drugiej strony przestrzeń pod tłokiem przechodzi w przestrzeń skrzyni korbowej.
W początkowym okresie konstruowania silników spalinowych stosowane było również prostsze rozwiązanie, czyli tzw. cylinder ślepy, będący cylindrem nierozbieralnym, zintegrowanym z głowicą w postaci jednego wspólnego odlewu.
W celu zmniejszenia oporów ruchu pomiędzy parą cierną cylinder-tłok (pierścienie tłokowe) stosuje się różne techniki, takie jak: smarowanie, kształtowanie topografii powierzchni (np. chropowatość) czy dobór materiałów w parze ciernej zapewniający niski współczynnik tarcia. Jedną z obróbek powierzchni cylindrów tłokowych jest powlekane materiałami o dużej wytrzymałości na ścieranie i małym współczynniku tarcia z partnerem ciernym. Są to m.in. powłoki z węgla w postaci diamentopodobnej.