Gérard Mourou

[Var1] to temat, który wywołał duże zainteresowanie w dzisiejszym społeczeństwie. Z biegiem czasu nabrało niezaprzeczalnego znaczenia w różnych obszarach, od polityki po technologię. W miarę jak wkraczamy w erę cyfrową, [Var1] stała się kluczową kwestią, która wpływa bezpośrednio i pośrednio na nasze życie. Jego wpływ sięga od kwestii osobistych po globalne, a dyskusja i analiza mają fundamentalne znaczenie dla zrozumienia świata, w którym żyjemy. W tym artykule zbadamy różne perspektywy [Var1] i jego wpływ na współczesne społeczeństwo.

Gérard Mourou
ilustracja
Państwo działania

Francja, Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1944
Albertville lub La Voulte-sur-Rhône

Specjalność: fizyka
Alma Mater

Uniwersytet Grenoble

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki

Gérard Albert Mourou (ur. 22 czerwca 1944 w Albertville lub La Voulte-sur-Rhône) – francuski fizyk, pracujący naukowo we Francji i Stanach Zjednoczonych, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 2018, wspólnie z Donną Strickland otrzymał połowę nagrody, drugą połowę otrzymał Arthur Ashkin.

Życiorys

Urodził się w 22 czerwca 1944 w Albertville lub La Voulte-sur-Rhône w departamencie Ardèche. Ukończył w 1967 studia fizyczne na Uniwersytecie Grenoble. Pracował naukowo na Uniwersytecie Lavala w Québecu. Stopień doktorski uzyskał w 1973 na Université Pierre et Marie Curie (obecnie Sorbonne Université). Pracował na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Diego. Pracował trzy lata w École polytechnique, by w 1988 zostać profesorem Uniwersytetu Michigan. W 1991 utworzył Centrum Ultraszybkiej Optyki. Po przejściu na emeryturę w Stanach Zjednoczonych w 2004, objął profesurę na w Palaiseau.

Laureat wielu nagród. W 2012 został kawalerem Legii Honorowej. 2 października 2018 Królewska Szwedzka Akademia Nauk ogłosiła, że Mourou, wspólnie z Donną Strickland otrzymał połowę Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki „za opracowanie technologii wykorzystania ultrakrótkich optycznych impulsów o wysokiej intensywności”, drugą połowę otrzymał Arthur Ashkin.

Przypisy