Obecnie Dobry Samarytanin (według Delacroix) jest szeroko dyskutowanym tematem w społeczeństwie. Od lat Dobry Samarytanin (według Delacroix) jest przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach, generując sprzeczne opinie i stanowiska. W całej historii Dobry Samarytanin (według Delacroix) miał znaczący wpływ na życie ludzi, wpływając na sposób, w jaki myślą, działają i odnoszą się do otoczenia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Dobry Samarytanin (według Delacroix), analizując jego znaczenie i konsekwencje, jakie ma na nasze codzienne życie. Więcej informacji na temat Dobry Samarytanin (według Delacroix) pozwoli nam lepiej zrozumieć jego zakres i sposób, w jaki możemy pozytywnie zająć się nim w naszym codziennym życiu.
Autor | |
---|---|
Data powstania |
1890 |
Medium | |
Wymiary |
73,0 × 60,0 cm |
Miejsce przechowywania | |
Miejscowość | |
Lokalizacja |
Dobry Samarytanin (według Delacroix), hol. De Barmhartige Samaritaan (naar Delacroix), ang. The Good Samaritan (after Delacroix) – obraz Vincenta van Gogha namalowany w maju 1890 podczas pobytu artysty w miejscowości Saint-Rémy.
Van Gogh namalował obraz podczas pobytu w szpitalu psychiatrycznym w Saint-Rémy. Brakowało mu modeli, więc sporządzał kopie mistrzów, których cenił: Rembrandta i Delacroix. W liście do brata Theo nadmienił krótko, iż przymierza się do namalowania obrazu według Delacroix:
Mężczyzna z Samarii wsadza okradzionego człowieka na konia. W oddali z lewej widać dwóch ludzi, którzy wyminęli rannego leżącego na drodze i pozostawili go. Byli to kapłan i lewita. Nie okazali się oni tak sprawiedliwi, za jakich chcieliby uchodzić. Tylko Samarytanin pomógł rannemu.
Van Gogh bardzo cenił twórczość Delacroix:
Dążenie van Gogha do coraz intensywniejszego kolorytu oznaczało wyraźne zerwanie z impresjonizmem, a równocześnie stylistyczne osiągnięcie wobec teorii tła Delacroix. Jego błękitne i czerwone tonacje van Gogh wymieszał razem z brunatnymi i żółtymi barwami ziemi w żywy rytm barw zimnych i ciemnych przeciwstawionych tonom jasnym i ciemnym za pomocą wyrazistych pociągnięć pędzla. Religijny temat dzieła odpowiadał jego samotnej i rozpaczliwej egzystencji, nie uwarunkowanej jakimś nowym samooszukiwaniem się na gruncie religijnym.